“Circular Time” van Tano Siracusa: Woorden in een baan in Scaro Café

Er hing gisterenmiddag een sfeer van opgeschorte verwachting in het Scaro Café in Agrigento op de Piazza Ravanusella. Zittende stoelen en zacht gebabbel. Een literaire presentatie bracht dat grote publiek bijeen: Il tempo circolare van Tano Siracusa.

Onder de aanwezigen bleef één detail niet onopgemerkt: meerdere mensen droegen een T-shirt met de tekst " CAAC ". Het acroniem, ogenschijnlijk cryptisch, verbergt in werkelijkheid een uitgesproken ironie: Collettivo Autori Amabili Cialtroni . Een groep geboren in het hart van de pandemie, zoals Renato Schembri tijdens de bijeenkomst uitlegde, toen de stemmen van podcasts de podia vervingen en afstanden narratief materiaal werden. Het collectief is nu een schrijf- en luisterlaboratorium, dat ervoor heeft gekozen om literatuur samen met lichtheid en diepgang te bewonen.

Schembri, geflankeerd door Vittorio Alessandro , spoorde de auteur aan langs de trajecten van het boek: van Guatemala – het "treurige gezicht van Amerika" – naar onze vervallen voorsteden . De circulaire tijd stelt de mogelijkheid ter discussie om de herinnering aan de toekomst te bewaren , door tijd niet als een pijl te beschouwen, maar als een terugkerende baan. Uit de lezingen kwam een ​​tekst voort die gespeend was van bombastische pracht : meer geneigd tot evocatie dan tot uitleg, en juist daarom des te scherpzinniger.

Om het geheel af te maken, toonde Siracusa een ontwapenende nederigheid, door meermaals te herhalen dat hij zichzelf geen “ echte schrijver ” vindt; en misschien is het juist aan die stap terug te zien hoe groot iemand is die ervoor kiest om niet het toneel te bezetten, maar de verhalen voor zich te laten spreken .

Volg het AgrigentoOggi-kanaal op WhatsApp